دی وی تی یا ترومبوز سیاهرگی عمقی چیست؟

عوامل خطر دی وی تی

بسیاری از چیزها می توانند خطر ابتلا به ترومبوز ورید عمقی (DVT) را افزایش دهند. هر چه عوامل خطر بیشتری داشته باشید، خطر ابتلا به DVT بیشتر است. عوامل خطر DVT عبارتند از:

سن. سن بالای 60 سال خطر ابتلا به DVT را افزایش می دهد. اما DVT می تواند در هر سنی رخ دهد.

عدم تحرک. هنگامی که پاها برای مدت طولانی حرکت نمی کنند، عضلات ساق پا منقبض نمی شوند (انقباض). انقباضات عضلانی به جریان خون کمک می کند.

نشستن طولانی مدت، مانند هنگام رانندگی یا پرواز، خطر ابتلا به DVT را افزایش می دهد. همچنین استراحت طولانی مدت در رختخواب، که ممکن است ناشی از اقامت طولانی مدت در بیمارستان یا شرایط پزشکی مانند فلج باشد، نیز وجود دارد.

جراحت یا جراحی. آسیب به وریدها یا جراحی می تواند خطر لخته شدن خون را افزایش دهد.

بارداری. بارداری باعث افزایش فشار در سیاهرگ های لگن و پاها می شود. خطر لخته شدن خون در دوران بارداری می تواند تا شش هفته پس از تولد نوزاد ادامه یابد. افراد مبتلا به اختلال لخته شدن ارثی به ویژه در معرض خطر هستند. قرص های ضد بارداری (قرص های ضد بارداری خوراکی) یا درمان جایگزینی هورمونی. هر دو می توانند توانایی لخته شدن خون را افزایش دهند. اضافه وزن یا چاق بودن. اضافه وزن باعث افزایش فشار در سیاهرگ های لگن و پاها می شود.

سیگار کشیدن. سیگار بر جریان خون و لخته شدن آن تأثیر می گذارد، که می تواند خطر ابتلا به DVT را افزایش دهد.

سرطان. برخی سرطان ها موادی را در خون افزایش می دهند که باعث لخته شدن خون می شوند. برخی از انواع درمان سرطان نیز خطر لخته شدن خون را افزایش می دهند.

نارسایی قلبی. نارسایی قلبی خطر DVT و آمبولی ریه را افزایش می دهد. از آنجایی که قلب و ریه ها در افراد مبتلا به نارسایی قلبی به خوبی کار نمی کنند، علائم ناشی از حتی یک آمبولی کوچک ریوی بیشتر قابل توجه است.

بیماری التهابی روده. بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو خطر ابتلا به DVT را افزایش می دهد. سابقه شخصی یا خانوادگی DVT یا آمبولی ریه (PE). اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان یکی یا هر دوی این شرایط را داشته اید، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به DVT باشید.

ژنتیک. برخی از افراد تغییرات DNA دارند که باعث می شود خون راحت تر لخته شود. یک مثال فاکتور V لیدن است. این اختلال ارثی یکی از عوامل لخته شدن خون را تغییر می دهد. یک اختلال ارثی به تنهایی ممکن است باعث لخته شدن خون نشود مگر اینکه با سایر عوامل خطر ترکیب شود. گاهی اوقات، لخته خون در ورید می تواند بدون هیچ عامل خطر قابل شناسایی رخ دهد. این ترومبوآمبولی وریدی غیرقابل تحریک (VTE) نامیده می شود.