دیابت و کمردرد

نوروپاتی دیابتی وضعیتی است که در آن آسیب عصبی رخ می دهد و می تواند منجر به درد شدید شود. بیش از نیمی از افرادی که مبتلا به دیابت هستند، نوعی آسیب عصبی و درد نوروپاتیک مرتبط با آن دارند. علائم نوروپاتی دیابتی می تواند شامل بی حسی، سوزن سوزن شدن و ضعف در نواحی آسیب دیده متغیر باشد. کمردرد همچنین می تواند ناشی از نوروپاتی دیابتی باشد. مدیریت صحیح دیابت و سطوح گلوکز به طور بالقوه می تواند از آسیب عصبی یا آسیب مداوم عصبی جلوگیری کند. برای کسانی که قبلاً آسیب عصبی و درد ناشی از آن دارند، یک پزشک مدیریت درد می‌تواند به تشخیص درست آن درد کمک کند و بهترین برنامه مراقبتی را برای آن فرد ارائه دهد.

نوروپاتی دیابتی چگونه ظاهر می شود؟

آسیب عصبی ناشی از نوروپاتی دیابتی به این دلیل اتفاق می افتد که سطح گلوکز (قند) خون برای مدت طولانی بسیار بالا باقی مانده است. هنگامی که اعصاب آسیب دیده اند، سیگنال های درد به مغز ارسال می شود و درد نوروپاتیک اغلب مزمن می شود، به این معنی که طولانی مدت و احتمالاً مادام العمر است. چهار نوع اصلی نوروپاتی دیابتی وجود دارد که عبارتند از:

کمردرد و نوروپاتی محیطی:

این نوع نوروپاتی سیستم عصبی محیطی را درگیر می کند که اعصاب خارج از مغز و نخاع (یا سیستم عصبی مرکزی شما) قرار دارند. دو سیستم، سیستم عصبی محیطی و سیستم عصبی مرکزی، توسط اعصاب موجود در سیستم عصبی مرکزی با هم کار می کنند و اطلاعات را از طریق اعصاب سیستم محیطی به سراسر بدن ارسال می کنند تا این نواحی بتوانند به محرک ها واکنش نشان دهند. این شایع ترین نوع نوروپاتی دیابتی است و به طور معمول پاها و پاها، سپس دست ها، بازوها، شکم و پشت را درگیر می کند.

نوروپاتی اتونومیک:

این نوع نوروپاتی سیستم عصبی اتونومیک را درگیر می کند. اینها اعصابی هستند که فرآیندهای فیزیولوژیکی غیرارادی مانند تنفس، ضربان قلب، هضم غذا، فشار خون، تعریق و برانگیختگی جنسی را کنترل می کنند. سیستم عصبی خودمختار اطلاعاتی در مورد بدن و محیط خارجی دریافت می کند تا بتواند فرآیندهای ذکر شده را بر اساس آن تنظیم کند. دیابت می‌تواند بر اعصابی که بخشی از فرآیندهای خودمختار هستند تأثیر بگذارد و می‌تواند باعث نفخ، اسهال، یبوست، حالت تهوع، استفراغ، تخلیه آرام معده شود به طوری که فرد به راحتی احساس سیری کند و میل جنسی کاهش یابد.

پلی رادیکولوپاتی دیابتی:

این نوع نوروپاتی یک نوع نسبتاً نادر از نوروپاتی دیابتی است و تنها در حدود 1 درصد از افرادی که دیابت نوع 2 برای آنها تشخیص داده شده است، دیده می شود و بیشتر در افراد مسن دیده می شود. افراد مبتلا به این نوع نوروپاتی دیابتی معمولاً درد عصبی یا ضعف بالای ران را تجربه می‌کنند. این درد معمولاً فقط در یک پا که می‌تواند به باسن و کمر منتقل شود. پلی رادیکولوپاتی دیابتی به عنوان نوروپاتی پروگزیمال نیز شناخته می شود و درصد آن در مردان بیشتر از زنان است. هنگامی که افراد شروع به تجربه علائم می کنند، معمولا بدتر می شوند و بعد از مدتی به تدریج بهبود می یابند.

نوروپاتی کانونی:

همچنین به عنوان مونونوروپاتی دیابتی شناخته می شود، این شکل از نوروپاتی تمایل دارد تنها یک عصب را در یک زمان تحت تاثیر قرار دهد. نوروپاتی کانونی اغلب در دست‌ها، پاها، سر یا بالاتنه رخ می‌دهد .این بیماری می‌تواند باعث:

• دوبینی
• درد در ران‌ها
• مشکل در تمرکز بینایی
• درد پشت یک چشم
• مشکلات شنوایی
• فلج در یک طرف صورت (فلج بل)
• بی حس شدن ناحیه آسیب دیده

همچنین این نوروپاتی نوع کمتری از نوروپاتی دیابتی نسبت به نوروپاتی محیطی یا نوروپاتی اتونومیک است.

کمردرد مرتبط با دیابت

در حالی که دلایل بسیار غیر مرتبطی با نوروپاتی وجود دارد که چرا ممکن است کمردرد را تجربه کنید. حتی اگر دیابت دارید، در واقع بین دیابت و کمردرد ارتباط وجود دارد. دیابت نوع 1 و 2 هر دو می تواند بر بدن و تمام سیستم های آن تأثیر منفی بگذارد. نشان داده شده است که کمردرد مزمن بیشتر در افرادی که دیابت برای آنها تشخیص داده شده است. کمردرد ممکن است با پیشرفت دیابت بدتر شود، به این معنی که کنترل نشده است. متأسفانه، تحقیقات نشان می دهد که میزان ابتلا به دیابت نوع 1 و نوع 2 در افراد جوان در حال افزایش است و این نیز منجر به افزایش احتمال ابتلا به کمردرد مزمن در آنها می شود.