در این مقاله، به تعریف دیابت نوع اول ، عوامل و نشانه ها ، تشخیص و روش های کنترل آن خواهیم پرداخت:

دیابت نوع اول چیست؟

دیابت نوع 1 که زمانی به عنوان دیابت نوجوانان یا دیابت وابسته به انسولین شناخته می شد، یک بیماری مزمن است. در این وضعیت، لوزالمعده انسولین کمی تولید می کند یا اصلا انسولین تولید نمی کند. انسولین هورمونی است که بدن از آن برای ورود قند (گلوکز) به سلول ها برای تولید انرژی استفاده می کند. عوامل مختلفی مانند ژنتیک و برخی ویروس ها ممکن است باعث دیابت نوع 1 شوند. اگرچه دیابت نوع 1 معمولا در دوران کودکی یا نوجوانی ظاهر می شود، اما می تواند در بزرگسالان نیز ایجاد شود. حتی پس از تحقیقات فراوان، دیابت نوع 1 درمانی ندارد. درمان به سمت مدیریت میزان قند خون با استفاده از انسولین، رژیم غذایی و سبک زندگی سالم دیابتی برای جلوگیری از عوارض است.

علائم دیابت نوع اول 

• علائم دیابت نوع 1 می تواند به طور ناگهانی ظاهر شود و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• احساس تشنگی بیشتر از حد معمول
• زیاد ادرار کردن
• خیس کردن رختخواب در کودکانی که هرگز رختخواب را در طول شب خیس نکرده اند
• احساس گرسنگی شدید
• کاهش وزن بدون تلاش
• احساس تحریک پذیری یا تغییرات خلقی دیگر
• احساس خستگی و ضعف داشتن
• تاری دید

علل دیابت نوع اول 

علت دقیق دیابت نوع اول ناشناخته است. معمولاً سیستم ایمنی بدن – که به طور معمول با باکتری‌ها و ویروس‌های مضر مبارزه می‌کند – سلول‌های تولیدکننده انسولین (جزایر) را در پانکراس از بین می‌برد. سایر علل احتمالی عبارتند از:

• ژنتیک
• قرار گرفتن در معرض ویروس ها و سایر عوامل محیطی

 

نقش انسولین 

هنگامی که تعداد زیادی از سلول های جزایر لانگرهانس لوزالمعده از بین می روند، بدن انسولین کمی تولید می کند یا اصلا انسولین تولید نمی کند. انسولین هورمونی است که از غده پشت و زیر معده (لوزالمعده) می آید. پانکراس انسولین را وارد جریان خون می کند. انسولین در بدن حرکت می کند و به قند اجازه می دهد تا وارد سلول ها شود. انسولین میزان قند موجود در جریان خون را کاهش می دهد. با کاهش سطح قند خون، پانکراس انسولین کمتری را وارد جریان خون می کند.

نقش گلوکز 

گلوکز منبع اصلی انرژی برای سلول‌هایی است که ماهیچه‌ها و سایر بافت‌ها را می‌سازند. گلوکز از دو منبع اصلی تامین می شود: غذا و کبد.

قند در جریان خون جذب می شود و در آنجا با کمک انسولین وارد سلول ها می شود. کبد گلوکز را به شکل گلیکوژن ذخیره می کند. هنگامی که سطح گلوکز پایین است، مانند زمانی که مدتی غذا نخورده اید، کبد گلیکوژن ذخیره شده را به گلوکز تجزیه می کند. این باعث می شود سطح گلوکز در محدوده معمولی باشد. در دیابت نوع اول، هیچ انسولینی وجود ندارد که گلوکز را وارد سلول ها کند. به همین دلیل، قند در جریان خون جمع می شود.

عوامل خطر دیابت نوع اول

برخی از عواملی که می توانند خطر ابتلا به دیابت نوع اول  را افزایش دهند عبارتند از: سابقه خانوادگی. هر فردی که والدین یا خواهر و برادری مبتلا به دیابت نوع 1 دارد، کمی بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری است. ژنتیک داشتن ژن های خاص خطر ابتلا به دیابت نوع 1 را افزایش می دهد. جغرافیا. با دور شدن از خط استوا، تعداد افرادی که دیابت نوع 1 دارند بیشتر می شود. سن. دیابت نوع 1 می تواند در هر سنی ظاهر شود، اما در دو اوج قابل توجه ظاهر می شود:

• اولین پیک در کودکان بین 4 تا 7 سال رخ می دهد.
• دومین مورد در کودکان بین 10 تا 14 سال است.

عوارض دیابت نوع اول

با گذشت زمان، عوارض دیابت نوع 1 می تواند اندام های اصلی بدن را تحت تاثیر قرار دهد. این اندام ها عبارتند از: قلب، عروق خونی، اعصاب، چشم ها و کلیه ها. داشتن سطح قند خون طبیعی می تواند خطر بسیاری از عوارض را کاهش دهد. عوارض دیابت می تواند منجر به ناتوانی یا حتی تهدید زندگی شما شود.

1.  بیماری قلبی و عروقی

دیابت خطر بروز برخی مشکلات در قلب و عروق خونی را افزایش می دهد. اینها شامل بیماری عروق کرونر همراه با درد قفسه سینه (آنژین)، حمله قلبی، سکته مغزی، تنگی عروق (آترواسکلروز) و فشار خون بالا است.

2. آسیب عصبی (نوروپاتی)

قند بیش از حد در خون می تواند به دیواره رگ های خونی کوچک (مویرگ ها) که اعصاب را تغذیه می کنند آسیب برساند. این به ویژه در پاها صادق است. این می تواند باعث گزگز، بی حسی، سوزش یا درد شود. این معمولا از نوک انگشتان پا یا انگشتان دست شروع می شود و به سمت بالا گسترش می یابد. قند خون ضعیف کنترل شده می تواند باعث شود به مرور زمان تمام احساس را در اندام های آسیب دیده از دست بدهید. آسیب به اعصابی که بر سیستم گوارشی تأثیر می گذارد می تواند باعث ایجاد مشکلاتی مانند تهوع، استفراغ، اسهال یا یبوست شود. برای مردان، اختلال نعوظ ممکن است یک مشکل باشد.

3. آسیب کلیه (نفروپاتی)

کلیه ها دارای میلیون ها رگ خونی ریز هستند که از ورود مواد زائد به خون جلوگیری می کنند. دیابت می تواند به این سیستم آسیب برساند. آسیب شدید می تواند منجر به نارسایی کلیه یا بیماری کلیوی در مرحله نهایی شود که قابل برگشت نیست. بیماری کلیه در مرحله نهایی باید با فیلتر مکانیکی کلیه ها (دیالیز) یا پیوند کلیه درمان شود.

4. آسیب چشم

دیابت می تواند به عروق خونی شبکیه (بخشی از چشم که نور را حس می کند) آسیب برساند (رتینوپاتی دیابتی). این می تواند باعث نابینایی شود. دیابت همچنین خطر سایر بیماری های جدی بینایی مانند آب مروارید و گلوکوم را افزایش می دهد.

5. آسیب پا

آسیب عصبی در پا یا جریان خون ضعیف در پاها، خطر برخی از عوارض پا را افزایش می دهد. در صورت عدم درمان، بریدگی ها و تاول ها می توانند به عفونت های جدی تبدیل شوند. این عفونت ها ممکن است با برداشتن انگشتان پا، پا یا ساق پا (آمپوتاسیون) درمان شوند.

6. شرایط پوست و دهان

دیابت ممکن است شما را مستعد ابتلا به عفونت های پوستی و دهانی کند. این شامل عفونت های باکتریایی و قارچی است. بیماری لثه و خشکی دهان نیز احتمال بیشتری دارد.

7. عوارض بارداری

سطح بالای قند خون هم برای والدین و هم برای جنین خطرناک است. خطر سقط جنین، مرده زایی و نقایص مادرزادی زمانی افزایش می یابد که دیابت به خوبی کنترل نشود. برای والدین، دیابت خطر ابتلا به کتواسیدوز دیابتی، مشکلات چشمی دیابتی (رتینوپاتی)، فشار خون بالا ناشی از بارداری و پره اکلامپسی را افزایش می دهد.