بافت گرانوله چه شکلی است؟

بافت گرانوله اغلب به صورت بافت قرمز و ناهموار ظاهر می‌شود که از نظر ظاهری «سنگ‌فرش مانند» توصیف می‌شود. این بافت بسیار عروقی است و این همان چیزی است که به این بافت ظاهری مشخص می دهد. اغلب مرطوب است و ممکن است با کمترین ضربه به راحتی خونریزی کند. ممکن است مشاهده کنید که این بافت به آرامی شروع به پر شدن در زخم در شکل‌های کوچک و شبیه پاپولار یا با الگوی گسترده‌تر می‌کند. بافت گرانوله نوع اولیه بافتی است که زخمی را که با قصد ثانویه در حال بهبود است پر می کند. از ماکروفاژها تشکیل شده است که به حذف مواد زائد و آزادسازی سیتوکین ها کمک می کنند. سیتوکین‌ها به فعال کردن فیبروبلاست‌ها کمک می‌کنند، که کلاژن را می‌سازند، اندوتلیال‌سازی را آغاز می‌کنند و به تشکیل رگ‌های خونی جدید کمک می‌کنند، فرآیندی که به آن رگ‌زایی معروف است. ما همچنین گرانولوسیت‌هایی را در بافت دانه‌بندی خواهیم دید که نوعی گلبول سفید هستند که می‌توانند به مبارزه با عفونت کمک کنند.

وجود بافت دانه بندی به چه معناست؟

به طور خلاصه، مشاهده بافت گرانوله در بستر زخم به این معنی است که زخم از مرحله التهابی بهبودی به مرحله پرولیفراتیو بهبود می‌رود. چندین پیشرفت مهم سلولی در حال رخ دادن است. متالوپروتئینازهای ماتریکس (MMPs) که در از بین بردن بافت آسیب دیده و باکتری از فاز التهابی بسیار مفید هستند، شروع به تشکیل رگ های خونی جدید در بستر زخم کرده اند. تعداد MMP ها در حال حاضر شروع به کاهش کرده است، که چیز خوبی است زیرا MMP های مزمن در واقع می توانند باعث تخریب پروتئین های سالم و فاکتورهای رشد شوند و ممکن است بهبود را به تاخیر بیندازند. سیتوکین ها که سلول هایی هستند که توسط ماکروفاژها تحریک می شوند، شروع به افزایش تعداد می کنند و به فیبروبلاست ها می گویند که دست به کار شوند تا بافت و رگ های خونی جدید تشکیل دهند. همچنین احتمالاً شاهد کاهش چهار علامت کلاسیک التهاب خواهید بود: ادم و اریتم اطراف زخم، درد و گرما، که همچنین نشان می‌دهد که زخم در حال پیشرفت به سمت مرحله تکثیر التیام است.

انواع بافت گرانوله
بافت گرانوله هیپوتروفیک

انواع مختلفی از بافت گرانوله وجود دارد که ممکن است با آنها روبرو شوید. ممکن است متوجه شوید که زخم با بافت جدید پر می شود. با این حال، بر خلاف بافت قرمز مرطوب کلاسیک، ممکن است صاف، صورتی یا حتی کمی رنگ پریده به نظر برسد. این بافت گرانوله هیپوتروفیک است. من این را زخمی می‌دانم که ناامیدانه در تلاش برای التیام است، اما چیزی مانع از آن شده است. این نشان دهنده پرفیوژن ضعیف است و اغلب به دلیل فشار، گردش خون ضعیف، تروما یا عفونت ایجاد می شود.1 اگر این را مشاهده کردید، ارزیابی این عوامل مهم است زیرا تا زمانی که این مسائل اصلاح نشوند بعید است زخم بهبود یابد. اطمینان حاصل کنید که هرگونه فشار را تخلیه کرده اید، آسیب احتمالی را ارزیابی کنید، و در صورت وجود عفونت را ارزیابی و درمان کنید. این باید به کاهش بافت گرانولاسیون هیپوتروف کمک کند و اجازه دهد تا بافت گرانوله سالم تری رشد کند.

بافت گرانوله هیپرتروفیک

نوع دیگری از بافت گرانولاسیون که احتمالا مشاهده خواهید کرد، بافت گرانولاسیون هیپرتروفیک است. من فکر می کنم این به عنوان رشد بافت گرانوله در حالت بیش از حد است. همچنان ظاهر مرطوب و قرمز رنگی کلاسیک را خواهد داشت، اما بالای سطح زخم قرار می گیرد. این کار از مهاجرت سلول های اپیتلیال در مرکز زخم جلوگیری می کند و مانع از بهبودی می شود. این اغلب نشانه رطوبت بیش از حد یا حتی عفونت است، بنابراین مطمئن شوید که این مورد را ارزیابی کنید. پس از ارزیابی و درمان این عوامل، برخی مداخلات دیگر که ممکن است در نظر بگیرید عبارتند از:

کوتریزاسیون بافت هیپرتروفیک با نیترات نقره.

این کار به طور موثر بافت را “برخورد” می کند و به کنترل رشد بیش از حد کمک می کند.
درمان با یک کرم استروئیدی موضعی روزانه به مدت یک تا دو هفته. این می تواند رشد بیش از حد را مدیریت کند و امکان پیشرفت اپیتلیال در سراسر سطح زخم را فراهم کند. اطمینان حاصل کنید که این کرم بیش از 14 روز استفاده نشود زیرا می تواند منجر به آتروفی بیش از حد بافت شود.
استفاده از یک پانسمان فوم پلی وینیل الکل – بنفش جنتین – متیلن بلو. نشان داده است که این یک پانسمان موثر برای مدیریت بافت گرانولاسیون هیپرتروفیک است.
ممکن است از خود بپرسید که آیا مداخلاتی وجود دارد که بتوانید برای کمک به تشکیل بافت گرانولاسیون انجام دهید. شما می توانید با موارد زیر به افزایش تکثیر بافت گرانول کمک کنید:

مدیریت اگزودا

انتخاب پانسمان برای ایجاد یک محیط درمانی مرطوب و گرم
برداشتن هر گونه بافت نکروزه، که ممکن است باعث باقی ماندن MMP در مقادیر بیش از حد شود
حصول اطمینان از اینکه بیمار به درستی تغذیه و هیدراته شده است
ارزیابی و درمان هر گونه بیماری زمینه ای

نتیجه گیری

با در نظر گرفتن این عوامل، هنگامی که شروع به مشاهده تشکیل بافت گرانولاسیون کردید، مهم است که از محافظت از زخم اطمینان حاصل کنید. این زمان خوبی برای شروع استفاده از پانسمان کلاژن یا برای زخم های عمیق تر، درمان زخم با فشار منفی است. سعی کنید پانسمان ها را به اندازه یک روز در میان یا حتی چندین بار در هفته از هم جدا کنید تا یک محیط گرم و مرطوب دائمی برای بهبودی ایجاد کنید. با در نظر گرفتن این نکات، بافت گرانوله می‌تواند به پر کردن بستر زخم ادامه دهد و اجازه دهد زخم منقبض و بسته شود.