تعریف دیابت بی مزه
دیابت بی مزه یک بیماری نادر است که باعث می شود بدن شما مقدار زیادی ادرار بی رنگ و بدون بو تولید کند. اگر به دیابت بی مزه مبتلا هستید ، هورمون هایی که به بدن شما کمک می کنند مایعات را متعادل کند ، کار نمی کنند. از هر 25000 نفر فقط یک نفر به این بیماری مبتلا می شود.
دیابت بی مزه در مقابل دیابت شیرین
دیابت بی مزه بیماری متفاوتی با دیابت شیرین است. تنها وجه اشتراک آنها این است که باعث تشنگی شما می شوند و باعث می شوند زیاد ادرار کنید.
علائم دیابت بی مزه
علائم شامل:
- تشنگی شدید
- نوشیدن بیش از 3 لیتر آب در روز
- بیدار شدن از خواب در شب برای رفتن به دستشویی
- ادرار کم رنگ و بی رنگ
- غلظت کم ادرار
- ترجیح به نوشیدنی های سرد
- کمبود آب بدن و خشکی مخاطات
- ضعف
- دردهای عضلانی
- بی قراری
با کم شدن آب بدن ، ممکن است علائم زیر را داشته باشید:
- خستگی
- احساس سستی
- سرگیجه
- گیجی
- حالت تهوع
- از دست دادن هوشیاری
علائم در نوزادان و کودکان
در نوزادان ، مراقب موارد زیر باشید:
- دست و پا زدن
- رشد کند
- تغذیه ضعیف
- کاهش وزن
- تب
- بی حالی و بی قراری
- ولع برای نوشیدن
در کودکان ، علائم عبارتند از:
- نوشیدن مقدار زیادی آب
- گاهی اوقات هر ساعت ادرار می کنید
- کمبود آب بدن
- انرژی کم
علل
بدن شما در بخشی از مغز شما به نام هیپوتالاموس هورمونی به نام وازوپرسین ایجاد می کند که در غده هیپوفیز ذخیره می شود. وازوپرسین هورمون ضد ادرار یا ADH نیز نامیده می شود.
وقتی تشنه اید یا کمی بدن شما کم آب است ، سطح وازوپرسین شما بالا می رود. کلیه های شما آب بیشتری جذب می کنند و ادرار غلیظ خارج می کنند. اگر به اندازه کافی مایعات نوشیده باشید، سطح وازوپرسین کاهش یافته ، و ادرار شما رقیق می شود.
وقتی بدن شما به اندازه کافی وازوپرسین تولید نمی کند ، شما به بیماری دیابت بی مزه مبتلا شده اید. اگر بدن شما به اندازه کافی وازوپرسین تولید می کند اما کلیه های شما آنطور که باید به آن هورمون پاسخ نمی دهند ، شما مبتلا به دیابت بی مزه نفروژنیک هستید.
در هردو شکل ، نتیجه یکسان است. کلیه های شما نمی توانند آب را نگه دارند ، بنابراین حتی اگربدن شما کمبود آب داشته باشد ، مقدار زیادی ادرار کم رنگ دفع می کند.
عوامل خطر
ژن هایی که از والدین خود به ارث می برید ، احتمال ابتلا به دیابت بی مزه را در شما ایجاد می کند. احتمال ابتلا به این بیماری به صورت ارثی 1٪ تا 2٪ است .
انواع دیابت بی مزه
1. دیابت بی مزه مرکزی.
این عارضه زمانی به وجود می آید که آسیب به هیپوتالاموس یا غده هیپوفیزوارد شده باشد و بر نحوه ساخت و ترشح وازوپرسین در بدن تاثیر گذاشته باشد. کلیه های شما مایعات را بیش از حد دفع می کند و بیشتر ادرار می کنید.
این آسیب می تواند ناشی از:
- تومور
- آسیب به سر
- شریان مسدود یا برآمده (آنوریسم)
- بیماری هایی مانند هیستوسیتوز سلول لانگرهانس
- عفونت
- التهاب
- عمل جراح
2. دیابت بی مزه نفروژنیک یا محیطی.
- این حالت زمانی رخ می دهد که کلیه های شما به وازوپرسین پاسخ ندهند و مایعات زیادی را از جریان خون شما را بگیرند. هنگامی که خون به کلیه وارد می شود، اسید های آمینه برخی از دلایل آن عبارتند از:
- اتفاق بعد از بازشدن انسداد مجاری دستگاه ادراری
- بیماری مزمن کلیوی
- مقادیر بالای کلسیم در خون شما
- سطح پایین پتاسیم در خون شما
- بعضی از داروها مانند لیتیوم
3. دیابت دیسپوژنیک بی مزه.
این نوع ، که به پلی دیپسیا اولیه ( پرنوشی ) نیز معروف است ، هنگامی اتفاق می افتد که بدن شما در کنترل تشنگی مشکل داشته باشد. هنگام نوشیدن زیاد مایعات ، مایعات زیاد تجمع یافته در بدن میزان وازوپرسین بدن شما را کاهش می دهند و باعث می شوند بیشتر ادرار کنید. این نوع پرنوشی و پر ادراری با کم کردن میزان مایعات دریافتی بهبود پیدا می کند .برخی از داروها یا مشکلات روانی احتمال ابتلای شما به دیابت دیسپسژن بی مزه را افزایش می دهد.
4. دیابت حاملگی بی مزه.
این نوع دیابت بی مزه فقط در هنگام بارداری رخ می دهد . گاهی اوقات ، جفت ( عضوی که به کودک شما اکسیژن و مواد مغذی می دهد ) آنزیمی را تولید می کند که وازوپرسین را تجزیه می کند.
در برخی از زنان باردار نیز علت ابتلا به دیابت بی مزه این است که بدن آن ها ماده ی پروستاگلاندین ، ماده شیمیایی هورمون مانندی که باعث می شود کلیه آنها کمتر به وازوپرسین حساس شود را بیش از حد تولید می کند.این وضعیت معمولاً پس از تولد از بین می رود ، اما ممکن است در بارداری های آینده دوباره عود کند.
چگونه دیابت بی مزه تشخیص داده می شود؟
پزشک معاینه بدنی انجام می دهد. در معاینه ممکن است هیچ علامتی از دیابت بی مزه دیده نشود ، مگر اینکه مثانه بزرگ شده یا علائم کم آبی وجود داشته باشد. سپس سوالاتی در مورد سابقه سلامتی شما ، از جمله سلامت خانواده شما خواهد پرسید. آزمایش هایی که لازم است انجام شود شامل موارد زیر است:
- آزمایش ادرار.
شما یک نمونه از ادرار خود را ارائه می دهید ، و پزشک آن را به آزمایشگاه می فرستد تا رقیق یا غلیظ بودن آن را دریابد. آنها همچنین گلوکز را بررسی می کنند تا بتوانند در مورد ابتلا به دیابت بی مزه یا دیابت شیرین تصمیم بگیرند. ممکن است لازم باشد که در مدت 24 ساعت نمونه خود را جمع کنید تا پزشک ببیند چه حجم ادرار می کنید.
2. آزمایش خون.
با این کار الکترولیت ها و گلوکز در خون اندازه گیری می شود. با این کار پزشک به شما اطلاع می دهد که آیا دیابت شیرین و یا دیابت بی مزه دارید.
3. آزمایش محرومیت از مایعات.
تغییرات در وزن بدن ، سدیم خون و غلظت ادرار شما بعد از اینکه برای مدتی چیزی نخوردید اندازه گیری می شود. دو نوع از این آزمایش وجود دارد:
- آزمایش محرومیت از مایعات به صورت کوتاه. مدت زمانی که نباید از مایعات استفاده کنید در این آزمایش کوتاه است.
- آزمایش کمبود مایعات. این کار را در بیمارستان انجام خواهد شد تا پزشکان اطمینان حاصل کنند که دچار کمبود آب نیستید. وزن خواهید شد و هر دو یا یک ساعت یک نمونه می دهید تا اینکه:
- فشار خون شما خیلی پایین بیاید یا هنگام ایستادن ضربان قلب سریعی داشته باشید.
- 5٪ یا بیشتر از وزن اولیه بدن خود را از دست دهید.
- غلظت ادرار در طی دو یا سه اندازه گیری کمی افزایش یابد.
ام آر آی.
این آزمایش تصاویر مفصلی از اندام های داخلی و بافت های نرم شما تهیه می کند. پزشک از آن استفاده می کند تا ببیند مشکلی در هیپوتالاموس یا غده هیپوفیز شما وجود دارد یا خیر.
- غربالگری ژنتیکی. اگر اعضای خانواده شما سابقه ابتلا به این بیماری را داشته باشند، ممکن است پزشک شما این آزمایش را پیشنهاد دهد.
- عوارض دیابت بی مزه
- دیابت بی مزه هنگامی که تحت کنترل نباشد ، می تواند شما را دچار عوارضی مانند:
- کمبود آب بدن.
عدم تعادل الکترولیت. الکترولیت ها مواد معدنی در بدن شما هستند که بار الکتریکی کمی دارند. هنگامی که بیش از حد آب از دست می دهید ، سطح الکترولیت شما افزایش می یابد. این ممکن است باعث عوارض زیر گردد:
- سردرد
- احساس خستگی در تمام مدت (خستگی مفرط )
- بی قراری
- درد عضلانی
درمان دیابت بی مزه
- ابتدایی ترین اقدامی که پزشک به شما می گوید این است که مایعات زیادی بنوشید. که جایگزین از دست رفتن مداوم آب خواهد شد. سایر روش های درمانی به نوع دیابت بی مزه شما بستگی دارد:
- شما داروهایی مانند دسموپرسین (DDAVP) یا وازوپرسین (پیترسین) مصرف خواهید کرد. دسموپرسین میزان ادرار را کنترل می کند ، تعادل مایعات را حفظ می کند و از کمبود آب بدن جلوگیری می کند. این داروها روزی دو یا سه بار تجویز خواهند شد. روش مصرف آن ها معمولاً به صورت اسپری بینی ، قرص یا تزریق است. همچنین روش های درمانی وجود دارد که به این داروها کمک می کند تا بهتر کار کنند.
دیابت بی مزه در گذر زمان
دیابت بی مزه باعث نارسایی کلیه و منجر به دیالیز نمی شود. کلیه های شما هنوز وظیفه اصلی خود یعنی فیلتر خون را انجام می دهند. اما بیشتر مستعد کم آبی خواهید بود. همیشه چیزی برای نوشیدن همراه با غذا داشته باشید ، به خصوص هنگامی که هوا گرم است یا هنگامی که می خواهید ورزش کنید . داروهای خود را به همراه داشته باشید و از شرایطی که در آن نتوانید مایعات مصرف کنید اجتناب کنید.
دیابت بی مزه به لحاظ بیماری شناختی هیچ ارتباطی به دیابت قندی ندارد
پاسخ دهید