گانگرن گازی

گانگرن گازی یک عفونت باکتریایی نادر است که سلول های خونی و بافت های نرم شما را از بین می برد. ممکن است پس از یک آسیب عمیق تروماتیک یا جراحی شکم به این بیماری مبتلا شوید که یک اورژانس پزشکی است که می تواند به سرعت باعث مرگ شود.در صورت مشاهده علائم گانگرن گازی فوراً به پزشک مراجعه کنید.

گانگرن گازی چیست

گانگرن گازی که به آن میونکروز کلستریدیال نیز گفته می شود، یک عفونت باکتریایی است که بافت  را از بین می برد. معمولاً توسط باکتری کلستریدیوم (معمولاً C. perfringens) ایجاد می شود.

باکتری کلستریدیوم سمومی ترشح می کند که سلول های خونی، رگ های خونی و بافت ماهیچه ای را از بین می برد. این باعث تاول های شدید، تورم و تغییر رنگ پوست می شود. باکتری ها گازی ایجاد می کنند که باعث بوی بد زخم ها می شود. سموم همچنین باعث التهاب گسترده می شوند.

قانقاریا گازی می تواند در عرض چند ساعت پس از شروع علائم،منجر به مرگ شود.

علائم

قانقاریا گازی باعث تغییر رنگ، تاول های بزرگ و تورم در پوست شما می شود. همچنین می تواند علائم دیگری ایجاد کند، از جمله:

١) درد نزدیک آسیب

این ممکن است شدید باشد، حتی اگر زخم شما جدی به نظر نمی رسد.

٢) تب

٣) ضربان قلب سریع (تاکی کاردی)

۴) تعریق

چگونه می توان از گانگرن گازی جلوگیری کرد؟

بهترین راه برای جلوگیری از گانگرن گازی رعایت بهداشت مناسب است. اگر آسیب دیدید، مطمئن شوید که پوست را کاملا تمیز کرده و زخم را با بانداژ بپوشانید. در اولین علائم عفونت با پزشک خود تماس بگیرید. علائم عفونت شامل قرمزی، تورم، درد و ترشح است. پزشک شما هر گونه جسم خارجی و بافت مرده را از زخم خارج می کند. همچنین مهم است که آنتی بیوتیک های تجویز شده را طبق دستور پزشک مصرف کنید. این به کاهش خطر ابتلا به عفونت کمک می کند.

قانقاریا گازی چگونه است؟

گانگرن گازی پوست و ماهیچه شما را از بین می برد. نواحی وسیعی از بافت مرده و التهاب بر جای می گذارد. باکتری ها آنقدر سریع تکثیر می شوند که ممکن است در عرض چند دقیقه یا چند ساعت تغییراتی را در پوست خود مشاهده کنید. در ناحیه آسیب، ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:

١) تورم

٢) تغییر رنگ پوست. ممکن است رنگ پریده، قرمز تیره یا بنفش باشد.

٣) حباب ها یا تاول های بزرگ که قرمز، قهوه ای، سبز تیره یا سیاه هستند.

۴) حفره های هوا در زیر پوست یا مایع داخل تاول ها.

۵) مایع بدبو که از تاول ها خارج می شود.

۶) هنگام لمس تاول ها احساس یا صدای ترق ترق.

گانگرن گازی چه بویی دارد؟

مایعات خارج شده از تاول های قانقاریا گازی اغلب به صورت کثیف و فاسد توصیف می شوند.

چگونه به قانقاریا گازی مبتلا می شوید؟

رایج ترین راه برای ابتلا به قانقاریا گازی از طریق آسیب شدیدی است که به اعماق بدن شما می رود. تمیز کردن کامل این زخم ها سخت تر است. آنها همچنین در معرض اکسیژن هوا نیستند، که باکتری C. perfringens را از بین می برد. آسیب بیشتری برای در معرض گانگرن شدن زخم شما وجود دارد اگر :

١) وارد ماهیچه شود.

٢) آلوده به خاک یا چرک شود.

٣) بعد از آسیب دیدگی نتوانید آن را به سرعت تمیز کنید.

۴) صدمات تروماتیک مانند این می تواند در نتیجه تصادفات اتومبیل یا موتور سیکلت رخ دهد.
شلیک گلوله و ضربات چاقو نمونه های دیگری از آسیب های تروماتیک هستند.

علل کمتر شایع گانگرن گازی عبارتند از:

١) کولون، کیسه صفرا و سایر جراحی های شکم.

٢) جراحی های زنان.

٣) تومورها یا سایر شرایطی که می توانند به دستگاه گوارش (روده) آسیب برسانند.

۴) زایمان.

۵) سقط جنین.

۶) عوارض دیابت یا سایر شرایطی که جریان خون را در بافت های شما کاهش می دهد. کمبود اکسیژن رشد باکتری‌هایی را که باعث قانقاریای گازی می‌شوند، آسان‌تر می‌کند.

عوامل خطر گانگرن گازی چیست؟

جراحات شدید و جراحی های شکمی شما را در معرض خطر بیشتری برای گانگرن گازی ضربه ای قرار می دهد. اگر شرایط زمینه‌ای خاصی دارید، از جمله:

١) سرطان روده بزرگ.

٢) دیورتیکولیت، که می تواند به روده بزرگ شما آسیب برساند.

٣) دیابت.

۴) بیماری عروق خونی، مانند آترواسکلروز.

به خاطر داشته باشید که حتی اگر یکی از این عوامل خطر را داشته باشید، باز هم بعید است که هرگز تحت تأثیر قانقاریا گازی قرار نگیرید.

گانگرن گازی چه عوارضی دارد؟

گانگرن گازی می تواند به سرعت منجر به عوارض تهدید کننده زندگی از جمله:

١) نارسایی کلیه.
باکتری هایی که به سرعت گلبول های قرمز شما را از بین می برند، می توانند باعث از کار افتادن کلیه ها (ارگان هایی که خون شما را فیلتر می کنند) شوند.

٢) سپسیس و شوک سپتیک.
باکتری کلستریدیوم باعث واکنش شدید سیستم ایمنی می شود. این منجر به التهاب در کل بدن شما می شود. این می تواند باعث کاهش شدید فشار خون (شوک) و از کار افتادن اندام های شما شود.

تشخیص و آزمایشات

قانقاریا گازی چگونه تشخیص داده می شود؟

یک ارائه دهنده گانگرن گازی را بر اساس علائم شما و ظاهر هر زخمی که دارید تشخیص می دهد. آنها با مشاهده بافت یا مایعات زخم های شما در زیر میکروسکوپ تشخیص را تأیید می کنند. آنها ممکن است آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، سی تی اسکن یا ام آر آی را برای بررسی آسیب بافتی درخواست کنند.

چه آزمایشاتی برای تشخیص قانقاریا گازی انجام می شود؟

پزشک متخصص ممکن است آزمایش‌های زیر را برای تأیید تشخیص گانگرن گازی یا تصمیم‌گیری در مورد درمان تجویز کند یا انجام دهد:

١) تصویربرداری.

اشعه ایکس، سی تی اسکن یا ام آر آی می تواند حباب های گاز یا تغییراتی را در بافت عضلانی نشان دهد.

٢) کشت باکتریایی.

مایعی را از زخم شما می گیرند و آن را زیر میکروسکوپ برای یافتن انواع باکتری هایی که باعث قانقاریای گازی می شوند بررسی می کنند.

٣) بیوپسی.

یک ارائه دهنده نمونه ای از بافت زخم شما را برای بررسی آسیب یا تغییرات می گیرد.

مدیریت و درمان

گانگرن گازی باید فوراً درمان شود.پزشک شما دوزهای بالایی از آنتی بیوتیک ها را به شما می دهد و تا آنجا که ممکن است بافت عفونت را با جراحی خارج کند. بسته به شدت عفونت ممکن است به درمان های دیگری نیاز داشته باشید. شما باید تا بهبودی کامل در بیمارستان بمانید تا در طول درمان تحت نظر باشید.

داروها و روش های مورد استفاده برای درمان گانگرن گازی

پزشک متخصص شما ممکن است شما را با داروها یا روش های زیر درمان کند:

١) دبریدمان.
پزشک با جراحی بافت ها یا بقایای مرده و آسیب دیده را از زخم شما خارج می کند.

٢) آنتی بیوتیک ها.
ارائه دهندگان اغلب از ترکیبی از پنی سیلین و کلیندامایسین برای از بین بردن باکتری های ایجاد کننده گانگرن گازی استفاده می کنند.

٣) قطع عضو.

در برخی موارد، بهترین راه برای جلوگیری از آسیب بیشتر و بیماری های مهلک، برداشتن اندام عفونی است. از هر 5 نفر مبتلا به گانگرن گازی 1 نفر نیاز به قطع عضو دارد.

–

منبع : clevelandclinic.org